چگونه روزمان را بدون سیگار شروع کنیم ؟

هنگامی که از خواب بیدار میشویم دوحالتِ ممکن داریم: یا در حالت رباتی هستیم و یا غیر رباتی. رباتی یعنی مغزمان را طوری به کار میگیریم که مستقیم میرود روی حالت خودکار که بهطور مستقیم در اختیار ما نیست.
سیگارکشیدنِ اول صبح نیز اغلب چنین ناخودآگاه است. خیلی از افراد سیگاری ممکن است اولِ صبح قهوه بگذارند که همراهش اولین نخ سیگارشان را بکشند. برای بسیاری از سیگاریها مهم است که وقتی از خانه بیرون میآیند اولین نخ سیگارشان را شروع کنند و داستان روزشان همراه با اول صبح و چای و سیگار باشد.
دوستی میگفت: «من تا فندک سیگار را پیدا نکنم، چشمهایم باز نمیشود.»
همین نکتۀ بهظاهر ساده ، خیلی مهم است و این جرقه را به دنبال دارد که چه کاری انجام بدهیم تا روزمان با سیگار شروع نشود. هنگامی که از خواب بیدار میشویم دوحالتِ ممکن داریم: یا در حالت رباتی هستیم و یا غیر رباتی. رباتی یعنی مغزمان را طوری به کار میگیریم که مستقیم میرود روی حالت خودکار که بهطور مستقیم در اختیار ما نیست؛ مثلا از خواب که بیدار میشویم، نگاهی به گوشی هوشمند میاندازیم؛ ایمیلها، پیامها و اینستاگرام را چک میکنیم و در این حالت مغز دیگر روی حالت اتوپایلوت (سیستم کنترل خودکار Auto-pilot) است. درحالیکه اگر وقتی اول صبح بیدار میشویم، کامپیوتر و گوشی را چک نکنیم و کمی به خودمان زمان بدهیم و در مورد مسیر و ایدههایی که در زندگی داریم فکر کنیم، چون اولِ صبح، “فکر” نامحدود است و تکنولوژی مغز را طوری در دست میگیرد که دیگر بهصورت خودکار همه چیز را چک میکند؛ حتی لحظهای که داریم مسواک میزنیم و یا شب قبل، زمانی که گوشی را کنار خودمان میگذاریم، بهتر است سعی کنیم دور از خود نگهش داریم. سیگار کشیدن نیز همینطور است و مغز را روی حالت اتوپایلوت میبرد. مغز، فکرِ شخص را به این سمت میبرد که: «فندکم کجاست…» و بعدش: «سیگارم گرفت یا نگرفت…» یک پُک میزند و خاکسترش را چک میکند و سراغ پُک بعدی میرود… این حالت رباتیک است و حالت رباتیک، شخص را از الهامات زندگی محروم میکند، یعنی حالت بی حد و مرزی که ذهن دارد و از خواب بیدار میشود و درست در همان لحظه میتواند ایدهای جدید در ارتباطات و کارهای شخص به وجود بیاورد را معدوم میسازد؛
پس تمام آنها در زمانی امکانپذیر است که در حالت اتوپایلوت نرویم. اگر چنین هستی، در مقابل با خودت اینطوری واقعبینانه صحبت کن که اگر دارم اول روز سیگار میکشم، به این مقصود پنهان در ناخودآگاهم پی ببرم که نمیخواهم در زندگی الهامات جدیدی به من برسد و خود را از شهوداتی که حقم است، بیبهره میکنم… زمانی که با جهان ریشهها آشنا میشویم برایمان تغییر آسانتر و پذیرفتنیتر است. پس اگر صبح تا شب هم به شما میگفتند که سیگار نکشید و مگر مجبور هستید… و شما باز هم تمایل به سیگار کشیدن داشتید و توصیه و منعِ دیگران برایتان اهمیتی نداشت و اثرگذار نبود… الان که کمی وارد ناخودآگاهتان شدهاید و به خودآگاه متمایلش کردید، دیگرمتوجه میشوید چرا… چون همانطور که دیگر قرار نیست مغزتان را روی حالت اتوپایلوت ببرید و درگیر تکنولوژی بشوید، همچنین دیگر بنا نیست درگیر سیگار بشوید… سیگارها هم که چاله زیاد دارد تا در کل مغز را روی سیگارکشیدن بِبَرَد… در نهایت چه اتفاقی میافتد؟ ما عالمی به اسم هورمونها داریم و در عالم هورمونها، هر هورمون تعیین میکند که در حیطهاش چگونه باشیم؛ یعنی با ترشح هورمون استرس، به عالم اضطراب میرویم و با ترشح هورمون ترس، وارد دنیای وحشت میشویم. پس اگر اولِ صبحت را با گوشی و لپتاپ شروع کنی، در ورود به عالم هورمونها، هورمون مخصوص کارکردن با ابزارهای هوشمند ترشح میشود… و کارکردن با فندک و مصرف اولِ صبحِ سیگار و همۀ این موارد نیز ذهن را در عالم هورمونها غرق میکند و دیگر تحت اختیار خودت نیستی و به عوالم شهود و احساسات مثبت نیز دسترسی نداری… در مقابل، ما یک عالم زیبای دیگر به اسم عالم «بود و نبود» داریم که من میخواهم خوب باشم و درست عمل کنم و از این قبیل موارد… در اینجا آگاهانه انتخاب میکنی و میگویی میخواهم روزم را اینچنین شروع کنم. پس بگذار شروع روزت آزاد باشد و خوب فکر کن که میخواهم صبح روز تازهای که شروع میکنم، پر از ایدههای خوب باشد تا روزم را ایدههای مثبت و پیشبرنده تحت تأثیر قرار دهد. و به الهامات روزانهات اعتماد کن… همین حالا خوب فکر کن که امروز چه چیزی میتواند روزم و ارتباطات و شغلم را تحت تأثیر قرار دهد. به این بیندیش که ذهنت قطعا در طول روز خسته میشود و ابتدای صبح اگر روزت را با سیگار شروع کنی، تمامِ آن انرژیهای واقعی و مثبت در این حالت از بین میرود و از دستت خارج است؛ درحالیکه تو با سیگار نکشیدن و درگیرِ فندک نشدن، اول روزت را برای الهامات آزاد میگذاری و روزت اگر قشنگ شروع شود، کل روزت را زیبا مینمایی… در مقابل، با بازی فندک و سیگار، اگر آن را بخواهی، به عالم هورمونها می روی که با ورود تمامِ تو به دنیای رباتیک، در آنجا دیگر جای هیچ گلایهای از انرژیهای منفی نیست و شاهدِ حالت کنترل خودکار و اتوپایلوت خواهی بود.
«تغییر» حق تو است.